Allah’ın (c.c.) Peygamber (s.a.s.)’e Verdiği İk­ram ve Onun Ümmetinden Razı Olması

Allah’ın (c.c.) Peygamber (s.a.s.)’e Verdiği İk­ram ve Onun Ümmetinden Razı Olması

119) Abdullah bin Amr bin Âs’tan (r.huma) rivayetle, Nebî (s.a.s.), İbrahim (a.s.) hakkında Yüce Allah’ın:

“Rabbim!. Çünkü onlar insanlardan bir çoğunu saptırdı­lar. Öyleyse kim bana tabi olursa işte o, bendendir.” (İbra­him: 14/36) ayetini ve İsa (a.s.)’ın söylediği: “Şayet onları azaplandıracak olursan, şüphesiz onlar Senin kullarındırlar, şayet onları bağışlayacak olursan şüphesiz ki Sen izzet sahibi­sin, hikmet sahibisin.” (Maide: 5/118) ayetini okuduğu zaman ellerini kaldırıp: “Allah’ım! Ümmetim, ümmetim” diye bu­yurdu ve ağladı. Bunun üzerine Allah (c.c.):

“Ey Cibril! Rabbin daha iyi bilici olduğu hâlde Muhammed’e git ve niçin ağladı­ğını öğren?” diye buyurdu. Bu emir üzerine Cibril (a.s.) ona gitti ve durumu sordu. Resûlullah (s.a.s.)’de Allah da iyi bilen olduğu hâlde niçin ağladığını açıkladı. Bunun üzerine Allahu Teâlâ: “Ey Cibril! Muhammed’e git ve ona: “Şüphesiz Biz se­nin ümmetinden razı olacağız ve onlar hakkında kötü dü­şünmeyeceğiz de” diye buyurdu.”[1]

***

Yorumlar