[1] Müttefekun aleyh. Buhârî (3338); Müslim (2371). Hadisin lafzı Buhârî'ye aittir.

Ölen Çocukların Cennette, İbrahim (a.s.)’ın Yanında Bulunmaları

72) Buhârî (7047) -Allah rahmet etsin- Semure bin Cündeb’ten (r.a.) gelen hadiste, dedi ki, Resûlullah (s.a.s.) adeti üzere çokça Ashabına:

“Sizden biriniz hiçbir rüya gördü mü?” diye sorardı. Gördüm diyen bir ashabının rüyasını Al­lah’ın dilediği veçhile yorumlayıp tabir ederdi. Resûlullah (s.a.s.) bir sabah bize şöyle buyurdu:

“Dün gece rüyamda ya­nıma iki kişi geldi. Bana:

“Haydi yürü” dediler. Bunun üze­rine ben de bunlarla beraber yürüdüm. Bu esnada arkasına dayanmış bir adamın yanına vardık. Bunun da başının ucunda iri bir taş parçası taşıyan biri duruyor ve o taşı arkasında ayanmış olan o adamın kafasına indiriyor ve (böylece) başını yarıyordu. Taş da yuvarlanıp gidiyordu. Adam da taşın arkasından koşup alıyor ve geri dönüyordu. O geri dönünceye kadar diğerinin parçalanan başı iyileşiyor, eski hâlini alıyordu. İlk yaptığı şeylerin aynısını tekrarlayıp duruyordu. Ben de bunun akabinde yanındakilere:

“Sübhânallah! Bu ikisi nedir?” dedim. Onlar da:

“Sen yürü” dediler. Yürüdük, o esnada sırtı üstü yatan birisinin yanına geldik, başucundaki bir adam demirden çatal bir kanca ile ayakta duruyor ve yatan adamın yüzünün bir tarafına gelip kancasıyla ağzının, burun ve gözünün bir kısmını ta kafasına kadar yarıyordu. Sonra da yüzünün öbür tarafına dönüp orasını da aynı olarak yarıp parçalıyordu. Öbür tarafı parça­lamaya koyulurken, ilk parçaladığı taraf da oraya tekrar gel­meden yenilenip iyi oluyordu. Sonra dönüp birinci defa da yaptığı gibi yine ayın hareketi tekrarlayıp duruyordu. Ben de:

“Sübhânallah! Neler oluyor bunlara?” diye sor­dum. Yanımda bulunanlar:

“Yürü” dediler, yürüdük. Fırına (tandıra) benzer bir nesneye vardık. Orada anlaşılmaz sözler, velveleler ve sesler kopuyordu. İçinde bir çok çıplak erkekle kadınlar bulunduğuna şahit olduk. Altlarından alevler yükseldikçe yürekleri parçalayan feryatlar koparıp bağırıyorlardı.

“Bunlara neler oluyor?” dedim.

“Yürü, yürü” dediler, yü­rüdük. Öyle ki bir nehre vardık, suları sanki kan renginde idi. Nehrin içinde bir adam yüzüyor, kıyısında da. Yanında çokça taş toplamış bir kimse bulunuyordu. Nehirde yüzen adam bir hayli dönüp dolaştıktan sonra, kıyıya yaklaşıyor ve ağzını açıyordu. Kıyıda bulunan adam da ağzının içine bir taş atıyor, o geri dönerek yüzmeye devam ediyordu. Sonra tekrar neh­rin kenarına dönüyor, oradan atılan taşı yutarak gidiyordu. Ben de yanımdaki arkadaşlarıma:

“Bu ikisinin yaptığı nedir?” diye sordum.

“Sen yürü, sen yürü” dediler. Yürüdük. Çok çirkin olan bir adamla karşılaştık, habire ateş yakıyor ve etra­fında dolaşıp duruyordu.

“Bu ne?” diye sordum. Onlar da:

“Sen yürü, sen yürü” dediler. Yürüdük. İçinde her türlü bahar çiçeği bulunan geniş bir bahçeye geldik. Bahçenin ortasında uzun boylu bir adam vardı, semâya uzanan başını az kalsın göremeyecektim. Etrafında grup grup çocuklar bulunuyordu. Hayatımda bu kadar çocuk görmemiştim.

“Bu uzun boylu adam ile bu etrafındaki çocuklar kimdir?” diye sordum. Onlar da:

“Yürü, yürü” dediler. Gele gele büyük bir bahçeye vardık ki, öyle bir bahçe önceden görmemiştim. (Benimle gelen adamlar):

“Oraya gir” dediler. Beraberce oraya girdik ve iler­ledik. Altın ve gümüş tuğlalardan kurulu bir şehre vardık. Şehrin kapısını bularak açılmasını istedik. Kapı açılmış, biz de içeriye girmiştik. Bizleri karşılayan adamların vücutla­rının yarı yüzü, gördüklerimin en güzeline, bunların yarı yü­zü de, gördüklerimin en çirkinine benziyordu. (Yanımda bulunan iki melek bunlara):

“Gidin ve oradaki nehre giriniz” dediler. Bir de baktım ki suları pırıl pırıl parlayan bir nehir, enli olarak akıyor, suyu da sanki hâlis saf bir süt gibiydi. Hepsi bu nehre girdiler çıktılar. Sonra da bize geldiler. Yüzle­rinin yarısını kaplayan çirkinlik tamamıyla yok olmuş ve hepsi de son derece güzelleşmişlerdi...”

Yanımda iki melek bana:

“Burası “Adn” Cenneti’dir. bu senin konağındır.” dediler. Ben de gözlerimi kaldırıp baktım ve beyaz bir buluta benzer bir köşk gördüm. O köşke işarette bulunarak:

“İşte bu senin konağın” dediler. Ben de onlara:

“Allah razı olsun sizden, o zaman beni bı­rakınız da içeriye gireyim” dedim. Onlar da:

“Şimdi değil, an­cak ileride buraya gireceksin” diye cevap verdiler. Ben de bu cevapları üzerine:

“Bu gece garip birçok olay gördüm, bunlar ne demekti?” diye sordum. Melekler de:

“Anlatalım” dediler: Az önce taşla kafası ezilen adam yok muydu? Kur’ân’ı öğrendiği hâlde onu terk eden ve uykuyu namazın önüne geçiren kimsedir. Şakakları, göz ve burnu demirle yarılıp parçalanan adam vardı ya, evinden dışarıya çıktığı zaman her yere ulaşacak yalanlar uy­duran kimsedir. Fırının içindeki çıplak kadınlarla erkekler ise, zinakâr (zina eden) kadın ve erkeklerdir. Nehirde yüzen ve taş yutan adam ise, faiz yiyen adamdır. Ateş tutuşturan ve etrafında dönen o çirkin adam da cehennemin muhafızı Mâ­lik’tir. Bahçedeki uzun boylu adam İbrahim (a.s.)’dır. Etrafın­daki çocuklar ise (İslam) fıtratı üzere ölen çocuklardır.” Müslümanlardan bazıları:

“Ey Allah’ın Resûlü! Müşrikle­rin çocukları da bu gruba dahil midir?” diye sordular. Resûlullah (s.a.s.) de:

“Müşriklerin çocukları âhirette müslüman çocuklarıyla beraberdir” diye buyurdu.

“Yarı vücutları güzel, yarı vücutları da çirkin olan o kim­seler vardı ya, onlar da güzel ve hayırlı işlere kötü işler karış­tırdıkları hâlde, yaptıkları hayırlı işler vesilesiyle kötülükleri Allahu Teâlâ tarafından bağışlananlardır.” dediler.”

***